சூழ்நிலைக் கைதிகள்

பால் நிலவின் ஒளி ஒரு ஓடையைப்போல்

பூமியை நனைத்துக்கொண்டிருக்க

நாய்கள் குரைக்கும் நடுநிசிப்பொழுதில்

தீனமாய் முனகத்தொடங்குகிறது என் ஒரு யுக மௌனம்

என் மௌனம் அலறத்துவங்கும் முன்

ஒரு அழுத்தமான இமை அசைவில் அடக்கிவைக்கிறாய்.

என் மௌனங்களை மொழிபெயர்த்தால்

வெளிப்படும் உன் அன்பின் முரண்பாடுகள்.

கண்ணுக்குத்தெரியாத கட்டுகளுடன்

நடனமாட விடுகிறாய் சுதந்திர மேடையில்.

என் இடை கோர்த்து நடமாடும் உன் கரங்களை

உதறித்துறக்க முடியா என் கௌரவம்.

கட்டுகள் தெறிக்காமல் ஆடும் கவனத்தில்

களைத்து விழும் பொழுதில்

தாங்கிப்பிடிக்கும் உன் அணைப்பு

என்னால் அவிழ்த்தெறிய முடியா அடிமைச்சங்கிலி.