நான் ஒரு பெண்

அடுத்த வீட்டுப்பையனின்
பாட்டுச்சத்தம் கேட்டுவிட்டால்
அவசரமாய் என்னைத்தேடுவார் அப்பா
அவரின் மான அவமானம் நான்

அம்மா எனைப் பார்க்கும் போதெல்லாம்
அடி வயிற்று நெருப்பென
அடிவயிறு தொட்டு கடவுளைக் காட்டுவாள்
அவளின் நல் வளர்ப்பின் அடையாளம் நான்

தலை குனிந்து நட
சாலையில் சிரிக்காதே
உடையில் கவனம் கொள்
வாசல் கதவடை
அண்ணனின் புது ஆத்திச்சூடி
அவனின் கௌரவம் நான்

இப்படி பிறந்த வீட்டின்
மானமாய்,கௌரவமாய்
பெருமையாய் மட்டுமே இருந்து
பழக்கப்பட்ட எனக்கு
என் சுயம் மறந்து போனது
என் இயல்பு மறந்து போனது

சுயம்வரத்தில் கூட
வரமாலை மட்டுமே என் கைகளில்
வரனுக்கு மாலையிடக்கட்டளை
புகுந்த வீட்டிலும் என் நிலைப்பாடு ஒன்று தான்
களமும், காலமும், கோலமும் தான் வெவ்வேறு